Mamy Niepodległą!

[dropcap]T[/dropcap]en dzień należy do historycznych, do niezapomnianych, do weselszych, do triumfalnych! Jesteśmy wolni! Jesteśmy panami u siebie! Stało się i to w tak nieoczekiwanych warunkach… Niemcy zbaranieli, gdzieniegdzie się bronią, zresztą dają się rozbrajać nie tylko przez wojskowych, ale przez lada chłystków cywilnych… Dziwy, dziwy w naszej stolicy! Idą Niemcy rozbrojeni w czerwonych przepaskach – idą żołnierze w niemieckich mundurach z polskim orłem na czapce: to wyswobodzeni Polacy z Księstwa Poznańskiego. Idą żołnierze w niemieckich mundurach z francuska kokardą: to dzieci Alzacji i Lotaryngii – śpiewają pieśni francuskie i bratają się z Polakami. Zbratanie zdaje się być ogólne – pękł przymus dyscypliny, runęły przegrody – ludzie są tylko ludźmi.

Dzień 11 listopada w pamięci Polaków łączy się nierozerwalnie z Józefem Piłsudskim. Wiadomo, że Piłsudski zawsze dążył do niepodległości, że stworzył Legiony jako zalążek przyszłego wojska polskiego, że Legiony walczyły do czasu po stronie Niemiec i Austro-Węgier przeciwko carskiej Rosji.

10 listopada 1918 roku Piłsudski powrócił do Warszawy, jako jedyny człowiek zdolny udźwignąć ciężar rządzenia krajem. Objął wówczas stanowisko Naczelnika Państwa.

Następne cztery lata Józef Piłsudski poświęcił na budowę fundamentów państwowości polskiej. Dzięki niemu przeprowadzono doniosłe reformy wewnętrzne oraz podjęto działania zmierzające do zapewnienia Rzeczpospolitej stabilnej pozycji na arenie międzynarodowej. Należała do nich  inicjatywa realizacji tzw. koncepcji federacyjnej, która polegała na próbie stworzenia bloku niepodległych państw, oddzielających Polskę od Rosji. Nie dało się oczywiście uniknąć wojny z bolszewikami, próbującymi przenieść na Zachód płomień rewolucji komunistycznej. Konflikt zagroził istnieniu państwa, ale dzięki odważnym decyzjom,  podjętym  przez Józefa Piłsudskiego w czasie bitwy warszawskiej, udało się stronie polskiej odnieść ostateczne zwycięstwo.