Świnoujście swinoujskie.info » informacje non stop
Falochron, kanał i przystań dla wodnosamolotów
Pod kierownictwem nadradcy budowlanego Günthera i radcy rządowego Scabella w 1818 r. rozpoczęto prace budowlane, które zakończono w 1829 roku. Oba falochrony na ówczesne czasy były cudem inżynierii morskiej. Falochron zachodni po zakończeniu prac liczył sobie 1030 m., natomiast wschodni 1387 m. Oba miały około 11 m. szerokości.
W 1857 roku na brzegu wzniesiono najwyższą na tamten czas w Europie latarnię morską liczącą 68 metrów wysokości. W 1873 r. na główce zachodniego falochronu postawiono stawę nawigacyjną w kształcie wiatraka. Od 1874 roku rozpoczęto budowę kanału zwanego Cesarskim (obecnie Piastowski) który, połączył port Świnoujścia z Zalewem Szczecińskim (odcinek toru wodnego przekopany przez wyspę Uznam). W 1928 roku przy basenie południowym powstała przystań dla wodnosamolotów.
Wojna zniszczyła port
Na przełom lat 30-tych i 40-tych przypadł okres intensywnej rozbudowy portu, utworzono w Świnoujściu bazę niemieckiej Kriegsmarine. Pod koniec wojny w czasie słynnego nalotu dywanowego 12 marca 1945 roku port został w znacznym stopniu zniszczony. Zaraz po wojnie znalazł się pod kontrolą Rosjan. Z czasem na nabrzeżach przejmowanych stopniowo od Rosjan zaczęto tworzyć zaplecze lądowe portu handlowego. Uruchomiono przedsiębiorstwo rybackie, przekształcone następnie w kombinat połowów dalekomorskich PPDiUR „Odra”. W 1964 roku wznowiono żeglugę promową do Skandynawii. W latach 70-tych zbudowano kompleks nabrzeży przeładunkowych. Działalność w tym czasie rozpoczęła również nowo wybudowana Morska Stocznia Remontowa. Na przełomie lat 80-tych i 90-tych wybudowano nowoczesny terminal promów kolejowo-samochodowych. Terminal ten dziś jest największym i najnowocześniejszym nad Bałtykiem. W listopadzie 1992 strona polska przejęła ostatnie części portu z rąk Rosjan.
