Świnoujścianin obudził się w kostnicy. „Był przerażający chłód”

Takie akcje dzieją się podobno tylko w filmach, dlatego już w pierwszym zdaniu należy zaznaczyć, że opisywana historia jest w 100 proc. prawdziwa. Świnoujścianin zmartwychwstał.

Pan Edmund, mieszkaniec Świnoujścia ma blisko 70 lat. Od lat choruje na serce. Przez całe życie uczciwie, fizycznie i ciężko pracował w warunkach, które ewidentnie przyczyniły się do stanu jego zdrowia. Dorobił się – do swojej ostatniej wizyty w szpitalu – aż pięciu zawałów.

Jako, że ma rodzinę w Niemczech, w trosce o swoje zdrowie i powracające dolegliwości sercowe, postanowił udać się do jednego ze szpitali u naszych sąsiadów – w nadziei na kompleksową i profesjonalną opiekę.

Niestety, po pobieżnym przeglądzie okazało się, że konieczny jest zabieg, który zaplanowano w ekspresowym – iście niemieckim tempie.

Operacja: serce

Pan Edmund nie ukrywa, że w ręce niemieckich chirurgów oddał się bez żadnych emocji, wierząc, że co jak co, ale niemiecki chirurg, mimo że ciemnej karnacji, to na pewno człowiek któremu można zaufać.

Co ważne, mężczyzna miał już wcześniej złe doświadczenia z polską służbą zdrowia, między innymi dlatego, że wyznaczono mu bardzo długie terminy przyjęcia na zabiegi.  Zresztą już pierwszy kontakt z miłym, niemieckim personelem, w zadbanym szpitalu opłaconym z prywatnego ubezpieczenia wywarł na nim dobre wrażenie.

Spokojnie zasnął planując powrót do Świnoujścia, zgodnie z obietnicą lekarzy nawet dwa, trzy dni po zabiegu.



Ciągle wietrzą w tym szpitalu…

Obudził go przerażający chłód. – Byłem trochę skołowany, ale było naprawdę zimno! Zacząłem sam do siebie mówić, że przesadzają z tym wietrzeniem szpitala i otwieraniem okien w środku zimy – opowiada mężczyzna. – Dotknąłem koca… I okazało się, że był taki jakiś bardzo cienki. Pacjent wstał – i w ubraniu jakie go Pan Bóg stworzył, ruszył do drzwi pokoju. Byłem zdezorientowany. Było mi zimo. I tyle. Nagle dotworzyły się drzwi i wszedł młody mężczyzna. Zaczął krzyczeć i… uciekł!

Dopiero po kilku minutach okazało się, że Pan Edmund nie był w swoim pokoju, na swoim łóżku.  Po zakończeniu zabiegu dostał 6 i 7 zawału, z którego lekarze nie potrafili go uratować i po próbie reanimacji odstawili jego zwłoki do… kostnicy. – Na szczęście nie było wolej lodówki i moje ciało musiało poczekać w sali – opowiada świnoujścianin. – Obiecałem sobie, że już nigdy nie będę narzekał na polską służbę zdrowia! Nasi lekarze takiego numeru  by mi nie zrobili.

Od redakcji: Dużo zdrowia Panie Edmundzie!